కనుల నిలచింది కన్నయ్య రూపు
మరపు రాకున్నది 'అమ్మా' అన్న తన పిలుపు
ఏ కొరనోము నోచితినో, కన్న తల్లిని కానైతి కన్నయ్యకు
ఏనాటి రుణమడ్డుపడెనో, కనుమూయనైతి తన ఎడబాటుకు
తనను పెంచినన్నాళ్ళు, నా జీవితం వరమైనది, వేదమైనది
వెలుగుకే మారుపేరైనది
తను లేని నా జీవితం శోకమైనది, పాపమైనది
చీకటికే ప్రతిరూపమైనది
పసివాడని కూడా చూడకుండా కట్టివేసిన పాప ఫలితమేమోయిది
లేకలేక కలిగిన నా మాతృత్వపు సిరి మీద
ఎవరిదో చెడు దృష్టి సోకిన పర్యవసానమేమో యిది
సిరిమువ్వల సందడి లేకున్నది నా ముంగిట
వరాల నా తండ్రి ఏనాడు నిలుచునో నా ఎదుట
వీడవులే తన తలపులు నన్నేనాటికి
కరిగిపోతున్నది నా ఆయువు నానాటికి
ఈ మన్ను మట్టిలో కలిసేది ఏనాటికో
నా ఊపిరి తన వేణువు చేరేది యింకెన్నాళ్ళకో...
* * *
No comments:
Post a Comment