పాప

అమ్మా! పాప ఏడుస్తున్నదెందుకు?
అడిగాడు చిన్న కొడుకు
తను పుట్టగానే అందరూ
అయ్యో! అమ్మాయా! అన్నందుకు
తనాడ పిల్లని అందరూ
అలుసుగా చూస్తున్నందుకు

అమ్మా! పెళ్ళనగానే చెల్లి
ఏడుస్తున్నదెందుకు?
అడిగాడీనాడు ఆ కొడుకు
పెళ్ళికొడుకు తనను కాక
తను తెచ్చే డబ్బును చూసి ఒప్పుకున్నందుకు
తను వెళ్తూ తన తండ్రికి అప్పు మిగిల్చినందుకు

ఆవిష్కరణ

తల్లి
చెల్లి
అక్క
ఆడబడుచు
అత్త
కోడలు
పిన్ని
వదిన
అపుడపుడు దేవత
ఒక్కొక్కపుడు పతిత
యుగ యుగాలుగా ఇలాగే చూడబడ్డాను
ఇలాగే ఉండేలా మలచబడ్డాను
నేను నేనుగా చూడబడలేదు
నన్ను నన్నుగా చూడటం ఎవ్వరికి చేతకాలేదు
అందరూ దృష్టి లోపం ఉన్నవాళ్ళే
నీ తలరాత ఇదీ అని శాసించిన వాళ్ళే
నా చుట్టూ గిరిగీసి నన్ను శిలను చేసిన వాళ్ళే
తామేమిటో కూడా తమకు తెలియని వాళ్ళే
నేనేమిటో ఎప్పటికీ తెలుసుకోలేని వాళ్ళే

వీరంతా...
మనసుతో ఆలోచించేదెన్నడో!
నన్ను మనిషిగా చూసేదెన్నడో!
నన్ను నన్నుగ ఆవిష్కరించేదెన్నడో!!

'వార్త' లో నా వ్యాసం

13 డిసెంబర్ 2007 న 'చెలి' లో ప్రచురితమైన వ్యాసం.

గెలుపు

ప్రభూ,

నీకిది జగన్నాటకం
నాకిది ప్రాణ సంకటం
అన్నిటికి అతీతుడవు నీవు
అన్నిటికి బద్ధురాలిని నేను

నాకంతా ద్వంద్వం
నీకంతా అనంతం
రాక పోకల నలిగేను నేను
రాక పోకలు లేక వెలిగేవు నీవు

భక్తితో బంధించ వచ్చునట నిన్ను
రక్తిలో మునిగియున్నాను నేను
నాలో వుంటూ నాకు దూరం నీవు
నీలో వుంటూ నీకు దూరం నేను

అనంతకాలం నుండి ఆడుతున్న ఆటలో
ప్రతిసారి ఓడిపోతున్నది నేనే
కాదు, ప్రతిసారి గెలుస్తున్నది నేనే

అదెలా?

నేను ఓడినా చేరేది నీ ఒడే కాబట్టి
నీ ఒడి చేరటమే నా గెలుపు కాబట్టి
నీ వెలుగులో కలవటమే నా తుది మలుపు కాబట్టి

కన్నయ్య

కనుల నిలచింది కన్నయ్య రూపు
మరపు రాకున్నది 'అమ్మా' అన్న తన పిలుపు

ఏ కొరనోము నోచితినో, కన్న తల్లిని కానైతి కన్నయ్యకు
ఏనాటి రుణమడ్డుపడెనో, కనుమూయనైతి తన ఎడబాటుకు

తనను పెంచినన్నాళ్ళు, నా జీవితం వరమైనది, వేదమైనది
                                                              వెలుగుకే మారుపేరైనది
తను లేని నా జీవితం శోకమైనది, పాపమైనది
                                                  చీకటికే ప్రతిరూపమైనది

పసివాడని కూడా చూడకుండా కట్టివేసిన పాప ఫలితమేమోయిది
లేకలేక కలిగిన నా మాతృత్వపు సిరి మీద
                           ఎవరిదో చెడు దృష్టి సోకిన పర్యవసానమేమో యిది

సిరిమువ్వల సందడి లేకున్నది నా ముంగిట
వరాల నా తండ్రి ఏనాడు నిలుచునో నా ఎదుట

వీడవులే తన తలపులు నన్నేనాటికి
కరిగిపోతున్నది నా ఆయువు నానాటికి

ఈ మన్ను మట్టిలో కలిసేది ఏనాటికో
నా ఊపిరి తన వేణువు చేరేది యింకెన్నాళ్ళకో...
                *        *        *

మినీ కవితలు

యమున నీటిలో మన నీడ ఎంత బాగుందో
ఆ నీడ పక్కన జంట కలువల సొగసు మరెంత బాగుందో

* * * *

వెన్నెలొచ్చి చాలాసేపయింది
గాలి కూడా చల్లగా వీస్తోంది
త్వరగా వచ్చెయ్
యిద్దరం కలసి...

వెన్నెలకు చల్లదనాన్ని యిద్దాం
చల్లని గాలికి వెచ్చదనాన్ని బహుమతి చేద్దాం

* * * *

అంతగా నవ్వొద్దు - నా దిష్టే తగలొచ్చు
వింతగా నను చూడొద్దు - నీ దిష్టే తగలొచ్చు

మరింత నన్నంటి వుండొద్దు - అందరి దిష్టి మనకు తగలొచ్చు
అంతులేనంతగా నన్ను ప్రేమించొద్దు - మన దిష్టే మన ప్రేమకు తగలొచ్చు

* * * *

నా ఊహ నీవే, ఊపిరి నీవే
హృది నీవే, వ్యథ నీవే

నాదు తొలి పొద్దు నీవే, తుది నీవే
తుదిలేని కథ నీవే...

* * * *

అర్పణ

ప్రభూ,

నీవు రాక ముందు అన్నీ సరిగ్గా చేయాలని అనుకుంటాను
నీవు వచ్చింతరువాత అన్నీ అవకతవకగా చేస్తుంటాను

నీకై పదము ముందు పాడాలో
నీ పాదాలే ముందంటాలో
తేల్చుకోలేక పదం మరచి నిలుచుంటాను

నేను నీకేమీ కానని తెలిసి
ఏమో కావాలని తలచి
తెలిసీ తెలియక తెలివి మరచి
నీ చేతుల్లో సోలిపోతాను

'వెళ్ళి రానా యిక' అని నీవు అంటే
ఏమనాలో తెలియక నేల చూపులు చూస్తుండిపోతాను
నీ చిరునవ్వు కెంపులను చూస్తూ నన్ను నేను మరచిపోతాను

నన్ను విడచి వెళ్ళవద్దని నిన్నడగలేక, ఆపలేక
నువ్వు లేక నేనుండలేనని పెదవి విప్పి చెప్పలేక
నా ఊపిరిని నీ మురళికి అరువిచ్చి
నీ పాదాల వాలిపోతాను
నీ దానిగానే రాలిపోతాను